Column – over de mier en de krekel

14 april 2022 | Nieuws

Door: Egbert Ribberink

Er is een oud Nederlands gedicht van Joost van den Vondel (begin 17e eeuw) over de mier en de krekel. De strekking is dat de mier de hele zomer hard werkt, terwijl de krekel zich vooral bezig houdt met muziek maken en de dieren van het bos opvrolijken. Dit tot grote ergernis van de mier, die het maar een grote afleiding vindt. Die winter is het extreem koud en de krekel, die geen voorraad heeft aangelegd, vergaat van de honger. Hij klopt bij de mier aan, maar die weigert te helpen. Had de krekel nu naar hem geluisterd, en wat minder muziek gemaakt, dan zou de krekel wat te eten hebben gehad. Zo sterft de krekel en eindigt het gedicht. Het verwoordt een diepe overtuiging in onze cultuur dat je als mens productief moet zijn, je eigen kostje moet verdienen en vooral niet om hulp moeten komen vragen als het eens tegen zit.

Maar hoe zou het zijn afgelopen met de mier? Dat vertelt Joost van den Vondel niet. Ik kan mij voorstellen dat hij de volgende zomer weer hard aan het werk gaat, maar helaas met een pootje klem komt te zitten tussen twee stenen en het pootje raakt lam. Omdat de mier niet meer productief kan zijn, verstoten de andere mieren hem. De mier trekt zich terug om niemand tot last te zijn en denkt weemoedig terug aan de krekel, die juist in deze tijd wellicht iets had kunnen zingen om hem op te vrolijken en te troosten. Hij zou deze moeilijke tijd doorgekomen zijn, denkt hij depressief. En hij sterft in eenzaamheid.

Mensen denken vaak vanuit hun eigen wereldbeeld en veroordelen anderen die anders zijn of doen. Maar is een productief bestaan inderdaad het hoogste geluk? Of ligt dat in relaties met mensen die anders zijn dan wij, en ons leven verrijken? Laten we oog hebben voor de ander, ook in tijden dat het ons goed gaat, zodat we niet alleen komen te staan, in tijden van tegenslag.

Gerelateerde nieuwsberichten

Samenredzaam

Samenredzaam

De overheid kan niet meer voor alles zorgen. De laatste jaren horen we steeds vaker dat mensen zelfstandig en zelfredzaam moeten zijn. Maar niemand kan het alleen. Daarom is er een nieuw woord in de mode: samenredzaam. Het idee hiervan is dat iedereen terug kan vallen...